ot takie opowiadanko

Jurydykator

hehe dobre Mou Very Happy

Jurydykator

hehe, dobre, dobre.
Gohul, wcale nie. Krytyka ma na celu poprawić styl pisania, wytknać błędy tak by ich nie popełnić później. Niem a co sie denerwować bo krytyka JEDYNIE pomaga. Wogóle ciesze sie jak ktos nawet wyrazi swe zdanie w tym 2-3 linijkach, nawet jesli to sama krytyka.

Ciag daleszy:

Skończywszy jeść elf przeciągnął się po czym wyszedł przez uchylone drzwi na przedpokój. Powoli kroczył korytarzem aż dotarł do przedostatnich drzwi, przez które wyszedł na tyły gospody. usłyszał szczęk oręża i uśmeichnął się szeroko widząc chłopca atakującego tępym mieczem swego ojca. jednak wateran zręcznie blokował każdy nieudolny cios swego syna. Po chwili zmęczony chłopak opuścił broń i ciężko oddychajac oparł się o drzewo. jego ojciec, Naza podszedł do niego i zmierzwił mu włosy.

-Dobry chłopak, zrobie z ciebie jeszcze żołneirza, mozesz mi wierzyć.

W tym momencie ujrzał obserwującego ich Erala i uśmeichnął się szeroko.

- Gotowy? - spytał.
-Taak, jeśłi znajde coś dobrego może poćwicze z tobą, widze, że ładnie machasz tym mieczykiem.
-Ten mieczyk kiedyś ocalił mi życie -burknął Naza po czym schował tępe miecze którymi ćwiczyli do pochew i umieścił na skrzyni stojącej najbliżej nich.

-Powiedz mamie, że wrócimy na obiad Kells.

Ruszyli w strony rynku. Im bliżej podchodzili tym wyraźniejsze były głosy dochodzące z rynku. Głosy handlarzy zachwalajacy towar oraz ludzi którzy targowali się o cene. Gdy dotarli na miejsce jasnowłosy elf rozejrzał się. Były tam dziesiątki kramów lecz ich interesował, jak się dowiedział od Nazy, spory kram gdzieś w centrum rynku. Stojącego obok człowieka sprzedającego oręż wykonany przez meijskiego kowala i rolnika sprzedającego warzywa. Szybko dotarli na miejsce. Nowy kram otaczało z tuzin mieszczan oglądajacych towary. Eral przecisnął się do przodu. Handlarz, wysoki i czarnobrody jegomość, zachwalał właśnie trofea myśliwskie które jak twierdził zdobył w młodości. Wystawionych na sprzedaż towarów było mnóstwo. Były trofea myśliwskie, przyprawy, mocne trunki, perfumy. jednak jego interesowała ułożona z rządkiem z boku broń. przecisnął się bliżej i wziął jeden z mieczy do ręki. Widząc to, handlarz przerwał opowiadać jak zdobył skórę niedźwiedzia po czym zwrócił się do Erala.

-Hmm...widze, że szukasz dobrego ostra. To najlepszy z moich mieczy, prawdopodobnie najlepszy ze wszytkich w tym mieście. Wykuł go dla mnie pewien mistrz kowalastwa, kosztował mnie fortune ale nei mogłem się powstrzymać kiedy zobaczyłem inne jego wyroby. - przez chwile jego oczy spojrzały w niebo i zdawał się pogrążyć w spomnieniach.
-Moge go przetestować?
-Ależ naturalnie! zapraszam za kram.

Elf zabrał miecz po czym poszedł w kierunku wzkazanym przez handlarza. Za kramem zamachnał się i wykonał błyskawiczne cięcie. Potem okręcił się na pięcie i wykonał młynka bornią. Była idealnie wyważona, o lekko zakrzywionym ostrzu. Prawie idealna.

-Dużo chcesz za ten miecz? -spytał wracając do sprzedawcy.
-Hmm....jak mówiłem kosztował mnie majatek. Jednak wygladasz mi na dobrego szermierza. jak dla ciebie sto srebrnych raq.
-Sto raq?! mógłbym za to kupić 10 mieczy!
-Zapewne....jednak napewno nie tak dobrej jakości. Spójrz tylko na ten miecz, dzieło prawdziwego mistrza. Sto raq to moja cena, kupujesz?

Młodzieniec zastanowił się chwilke przeliczajac swe pieniądze.

-Zgoda! ale dorzucisz jeszcze do tego sztylet do rzucania wraz z pochwą.
-Sztylet? dorzucić? ależ to...
-miecz i sztylet z pochwą za 100 raq, to uczciwa cena, nie sądzisz? za sam miecz...to troche za dużo, nie uważasz? trudno by ci było go sprzedać...

Handlarz natychmiast się odprężył i pogładził swoją czarną brode.

-Tak się skłąda, że mam pewien piękny, stary sztylet wraz z pochwą.......niech będzie.

-Sięgnął na stoisko przedmiotów wystawionych na sprzedaż i wyjął sztylet z kościaną rękojeścia wraz z pochwą. potem podał mu miecz i przyjął pieniądze.

-Miłego dnia - rzucił gdy Eral odchodził.

-Masz wszystko? - spytał Nazę, który właśnie do niego podchodził obładowany tobołkami.
-Tak, wracamy do domu.

Ciąg dalszy nastąpi.

PS: może troche was zanudzam ale akcja sie dopiero rozkręca.

Jurydykator

Wróciwszy do domu Eral poszedł do swojego pokoju na tyłach. Było duszno, jak to w lato, elf jednak nie był zbytnio wrażliwy na tego typu rzeczy. Rzucił swój nowo nabyty miecz i sztylet na łóżko i poszedł do kuchni skąd dochodził zapach pieczonego mięsa. Przy stole siadział już Naza, z żoną i synem.
Bez słowa wziął tależ, nałożył mięso z ziemniakami , usiadł i zaczął jeść. Mięso było kruche i smaczne a ziemniaki posypane koperkiem smakowały wspaniale.

-No...masz ochote troche poćwiczyć, przyjacielu? - spytał Naze gdy skończyli.
- Dam ci porządne manto, chlopcze - właściciel gospody uśmeichnął się szeroko.

Razem z chłopcem opuścili kuchnie i skierowali się za dom. Tam Naza rzucił mu jeden ze swoich mieczy i sam przyjął postawe.
Eral sprawdził miecz, troche nieporęczny ale da się nim walczyć.
Niespodziewanie zaatakował figlując cios w gardło ale ostatniej chwili zmienił keirunek ostrze i dotknął nim brzucha przyjaciela. Naza zaskoczony zamarł z mieczem zasłaniajacym gardło.

-Robisz się zbyt powolny staruszku - elf zachichotał.
-Zobaczymy młodziku!

Naza skoczył na Erala który zablokował zamaszyste cięcie w szyje i sam odpowiedział zadziwiająco szybkim pchnięciem w pierś które karczmarz ledwo zablokował. Elf, jakby od niechcenia, wykonał niezdarny cios w głowe, lecz ten cios już z łatwością zablokował Naza, troche zirytowany tym, że elf nie traktuje go poważnie. Wziął wielki zamach i zaatakował tak mocno i szybko, że gdyby zaskoczony Eral w ostatniej chwili nie uchylił się, ten cios, mimo tępego ostrza, przeszyłby go na wylot. Naza jeszcze raz zaatakował, mierząc w pierś elfa lecz ten zablokował cios i odpowiedział półksiężycową ripostą. W ostatniej chwili zachamował cios i przyłożył miecz do gardła tamtego.

-Dobrze walczysz - zauważył Naza ocierając gardło.
-Ty też stary - zaśmiał się elf
-Trzydzieści sześć lat to nie dużo - Burknął pod nosem karczmarz.

* * *

Stał na końcu długiej kolejki oczekującej na wyjazd z miasta. Eral dość już miał tej miastowej zawieruchy i miał ochote na wielką przejażdżke na swym rumaku. Słońce prażyło nieznośnie, a jak wiedział elf o ćwierć mili stąd znajduje się wielkie jezioro. Przyjemnie było by się wykąpać. Przez chwile odprężył się wyobrażajac sobie zimny podmuch na twarzy i to cudowne uczucie nieważkości w wodzie. Chwile później kolejka przesuneła się i był zmuszony porzucić swe wyobrażenia i przesunąć się do przodu. Po jakiś dwudziestu minutach stanął przed strażnikami, sprawdzajacymi każdego.

-Dokumenty - zażądał znudzonym głosem strażnik
- Jestem elfem, chciałbym się udać na przejażdżke.
- Potrzebna jest ci przepustka podpisana przez dowódce warty.
-W mieście człowiek się dusi -Oświadczył z szerokim uśmiechem Eral po czym wręczył mu sztuke srebra - godzinka czy dwie jazdy na świerzym powietrzu dobrze robi.
-Sam chciałbym się przejechać...miłej zabawy - rzucił strażnik chowajac monete za pas.

Strażnik dał znać innym by przepuścili młodzieńca i po chwili elf galopował już z zawrotną szybkością w strone odległego jeziora. Rumak był pełnej krwii, wytrzymały i silny. Eral pozwolił mu galopować pełne pół mili, aż do samego jeziora. Gdy dotarł na miejsce zsiadł z konia i pozwolił mu się napić. Sam wziął wode w ręce i napił się łapczywie.
W oddali usłyszał krzyki, odwrócił się w kierunku z którego dobiegały i zobaczył strużke dymu, unoszącą się za drzewami. Podjechał bliżej i ujrzał oddział strażników. Nosili napierśniki z niedźwiedziem, stojącym na tylnych łapach, symbol strażników w Silien.
Właśnie przygotowywali sobie posiłek. Jakby nie zauważali dymu za ich plecami.
Eral najszybciej jak mógł podjechał do nich po czym wypatrzył dowódce. Młodego oficera o dziobatej twarzy.

-Tam z tyłu coś płonie, słychać krzyki.
- Nie twój interes.

Ciąg dalszy nastąpi

Mówca plenarny

powtorzenia...

napiersnik moze miec namalowanego na nim niedzwiedzia, dziwnie by wygladal stojacy straznik z napiersnikiem i do tego trzymajacy niedzwiedzia na barana o_O

Jurydykator

eee, chyba źle zrozumiałeś. Było napisane nosili napierściniki z niedźwiedziami. Wiec chyba logiczne, że był namalowany....

Mówca plenarny